افزودنی‌های پلاستیک چیستند؟ رایج‌ترین افزودنی‌های پلاستیک مورد استفاده امروزی کدامند؟

رایج‌ترین افزودنی‌های پلاستیک امروزی کدامند؟

۱. افزودنی‌های ضد چسبندگی (ضد بلوکه شدن)

چسبندگی می‌تواند تأثیر منفی بر پردازش و کاربردهای فیلم داشته باشد و گاهی اوقات فیلم را غیرقابل استفاده کند. افزودنی‌های ضد انسداد، سطح فیلم را زبر می‌کنند تا اثر کششی ایجاد کنند و تماس بین فیلم‌ها را کاهش داده و از چسبیدن آنها به یکدیگر جلوگیری کنند.

عوامل ضد انسداد باید بسیار مؤثر، با کیفیت و پایداری قابل اعتماد باشند و تأثیر کمی یا هیچ تأثیری بر عملکرد فیلم، به ویژه در فیلم‌های LLDPE و LDPE نداشته باشند. عوامل ضد انسداد اغلب در کنار عوامل لغزش برای ایجاد یک محیط پردازش بهینه برای فیلم‌ها استفاده می‌شوند.

مواد تشکیل دهنده رایج افزودنی‌های ضد انسداد شامل سیلیس مصنوعی (SiO2) مانند سیلیس دودی، سیلیس ژلی و زئولیت، یا SiO2 طبیعی و معدنی مانند خاک رس، خاک دیاتومه، کوارتز و تالک هستند. مواد مصنوعی این مزیت را دارند که کریستالی نیستند (از گرد و غبار گچی جلوگیری می‌کنند)، در حالی که مواد طبیعی برای کاهش گرد و غبار نیاز به عملیات ویژه دارند.

۲. عوامل شفاف‌کننده

در طول پردازش، عواملی مانند پرکننده‌ها یا پلاستیک بازیافتی می‌توانند شفافیت محصول را کاهش دهند. عوامل شفاف‌کننده راه‌حلی ارائه می‌دهند که ضمن کاهش هزینه‌های تولید، براقیت محصول را افزایش می‌دهند.

عوامل شفاف‌کننده می‌توانند شفافیت را با نرخ پایین بهبود بخشند و در عین حال از طریق کاهش زمان چرخه و صرفه‌جویی در انرژی، مزایای بالقوه‌ای را ارائه دهند. آن‌ها تأثیر منفی بر جوشکاری، چسبندگی یا سایر عملکردهای پردازشی ندارند.

۳. پرکننده‌های پلاستیکی

مستربچ پرکننده پلاستیک، که معمولاً بر پایه کربنات کلسیم (CaCO3) است، در صنعت پلاستیک برای اصلاح ویژگی‌های رزین‌ها یا رزین‌های پلیمری و کاهش هزینه‌های محصول استفاده می‌شود.

مخلوط پودر سنگ، مواد افزودنی و رزین اولیه به صورت رزین مایع ذوب شده و به صورت گرانول خنک می‌شوند، که سپس با پلاستیک خام برای فرآیندهایی مانند قالب‌گیری بادی، ریسندگی و قالب‌گیری تزریقی برای تولید محصولات پلاستیکی مخلوط می‌شوند.

در فرآوری پلاستیک PP، عواملی مانند انقباض و تاب برداشتن اغلب بر کیفیت محصول تأثیر می‌گذارند. عوامل سخت‌کننده به تسریع قالب‌گیری محصول، کاهش تاب برداشتن و بهبود شفافیت کمک می‌کنند. آن‌ها همچنین چرخه‌های پرس را کوتاه می‌کنند و راندمان تولید را افزایش می‌دهند.

۴. پایدارکننده‌های UV (افزودنی‌های UV)

نور فرابنفش می‌تواند پیوندهای موجود در پلیمرها را بشکند و باعث تخریب فتوشیمیایی و در نتیجه گچی شدن، تغییر رنگ و از بین رفتن خواص فیزیکی شود. پایدارکننده‌های فرابنفش مانند پایدارکننده‌های نوری آمین با ممانعت (HALS) رادیکال‌های آزاد مسئول تخریب را خنثی می‌کنند و در نتیجه طول عمر محصول را افزایش می‌دهند.

۵. افزودنی‌های ضد الکتریسیته ساکن

در طول فرآیند، گرانول‌های پلاستیکی الکتریسیته ساکن تولید می‌کنند و گرد و غبار را به سطح خود جذب می‌کنند. افزودنی‌های ضد الکتریسیته ساکن، بار سطحی فیلم را کاهش می‌دهند و ایمنی را بهبود می‌بخشند و تجمع گرد و غبار را کاهش می‌دهند.

انواع:

آنتی استاتیک‌های ناپایدار: عوامل سطحی، نمک‌های آلی، اتیلن گلیکول، پلی‌اتیلن گلیکول

آنتی استاتیک بادوام: پلی هیدروکسی پلی آمین ها (PHPA)، کوپلیمرهای پلی آلکیل