Gepubliceerd op 27 september 2024 door Yidan Zhong
Wat zijn plasticadditieven?
Kunststofadditieven zijn natuurlijke of synthetische anorganische of organische verbindingen die de eigenschappen van zuivere kunststof veranderen of nieuwe eigenschappen toevoegen. Fabrikanten mengen hars met additieven in masterbatches in specifieke verhoudingen, afhankelijk van de eisen van het product, en produceren vervolgens verschillende materialen. Na verwerking door middel van gieten, persen, vormen, enz. krijgt het oorspronkelijke mengsel de gewenste vorm.
Het mengen van verschillende additieven met kunststofgranulaat kan kunststoffen verschillende eigenschappen geven, zoals een hogere taaiheid, betere isolatie en een glanzende afwerking. Het toevoegen van additieven aan kunststoffen maakt kunststof voorwerpen niet alleen lichter, maar verbetert ook hun kleur, waardoor het product betrouwbaarder wordt voor gebruikers. Daarom gebruikt 90% van dekunststofproductenWereldwijd worden additieven gebruikt, omdat puur plastic over het algemeen niet sterk, duurzaam en sterk genoeg is. Additieven moeten worden toegevoegd om plastic bestand te maken tegen zware omgevingsomstandigheden.
Wat zijn de meest voorkomende kunststofadditieven van vandaag?
1. Anti-blokkeeradditieven (anti-kleefmiddel)
Hechting kan de verwerking en toepassing van de folie negatief beïnvloeden en de folie soms onbruikbaar maken. Anti-blokkeeradditieven maken het folieoppervlak ruwer en creëren een rekeffect, waardoor het contact tussen de folies wordt verminderd en ze niet aan elkaar plakken.
Antiblokkeermiddelen moeten zeer effectief zijn, een betrouwbare kwaliteit en stabiliteit hebben en de folieprestaties, met name bij LLDPE- en LDPE-folies, nauwelijks of niet beïnvloeden. Antiblokkeermiddelen worden vaak samen met glijmiddelen gebruikt om een optimale verwerkingsomgeving voor folies te creëren.
Veelvoorkomende ingrediënten van anti-blokkerende additieven zijn synthetische silica (SiO2) zoals pyrogene silica, gelsilica en zeoliet, of natuurlijke en minerale SiO2 zoals klei, diatomeeënaarde, kwarts en talk. Synthetische materialen hebben het voordeel dat ze niet kristallijn zijn (waardoor kalkstof wordt vermeden), terwijl natuurlijke materialen een speciale behandeling vereisen om stofvorming te verminderen.
2. Verhelderende middelen
Tijdens de verwerking kunnen factoren zoals vulstoffen of gerecycled plastic de transparantie van het product verminderen. Klaringsmiddelen bieden een oplossing: ze verhogen de glans van het product en verlagen de productiekosten.
Klaringsmiddelen kunnen de helderheid in een laag tempo verbeteren en bieden potentiële voordelen door een kortere cyclustijd en energiebesparing. Ze hebben geen negatieve invloed op las-, hechtings- of andere verwerkingsprestaties.
3. Kunststofvullers
Kunststofvulstofmasterbatch, meestal op basis van calciumcarbonaat (CaCO3), wordt in de kunststofindustrie gebruikt om de eigenschappen van harsen of polymeerharsen te wijzigen en zo de productkosten te verlagen.
Het mengsel van steenpoeder, additieven en primaire hars wordt gesmolten tot vloeibare hars en afgekoeld tot korrels. Deze korrels worden vervolgens gemengd met ruw plastic voor processen als blaasvormen, spinnen en spuitgieten om plastic producten te produceren.
Bij de verwerking van PP-kunststof hebben factoren zoals krimp en kromtrekken vaak invloed op de productkwaliteit. Verharders versnellen het vormen van het product, verminderen kromtrekken en verbeteren de transparantie. Ze verkorten ook de perscycli, wat de productie-efficiëntie verhoogt.
4. UV-stabilisatoren (UV-additieven)
Ultraviolet licht kan de verbindingen in polymeren verbreken, wat leidt tot fotochemische degradatie, verkrijting, verkleuring en verlies van fysieke eigenschappen. UV-stabilisatoren zoals gehinderde aminelichtstabilisatoren (HALS) neutraliseren vrije radicalen die verantwoordelijk zijn voor degradatie, waardoor de levensduur van het product wordt verlengd.
5. Antistatische additieven
Tijdens de verwerking genereren kunststofkorrels statische elektriciteit, waardoor stof naar het oppervlak wordt aangetrokken. Antistatische additieven verminderen de oppervlaktelading van de folie, wat de veiligheid verbetert en stofophoping vermindert.
Typen:
Niet-duurzame antistatica: oppervlakte-agentia, organische zouten, ethyleenglycol, polyethyleenglycol
Duurzame antistatische middelen: polyhydroxypolyaminen (PHPA), polyalkylcopolymeren
6. Antiklontermiddelen
Films kleven vaak aan elkaar door adhesiekrachten, tegengestelde ladingen of vacuümkrachten, waardoor ze moeilijk te scheiden zijn. Antiklontermiddelen maken het filmoppervlak ruwer, zodat er lucht bij kan om klontering te voorkomen. In sommige speciale gevallen worden antistatische elementen gebruikt om ladingsopbouw te voorkomen.
7. Vlamvertragende additieven
Kunststoffen zijn zeer brandbaar door hun koolstofketenstructuur. Vlamvertragers verbeteren de brandwerendheid door bijvoorbeeld beschermende lagen te vormen of vrije radicalen te blussen.
Veel voorkomende vlamvertragers:
Gehalogeneerde vlamvertragers
DOPO-derivaten
Anorganisch: aluminiumhydroxide (Al(OH)3), magnesiumhydroxide (Mg(OH)2), rode fosfor
Organisch: fosfaten
8. Anti-condens additieven
Anticondensmiddelen voorkomen dat water in de vorm van druppeltjes condenseert op het oppervlak van plastic folies, wat vaak voorkomt bij voedselverpakkingen die in koelkasten of kassen worden bewaard. Deze middelen zorgen voor helderheid en voorkomen condensvorming.
Veelgebruikte anti-condensmiddelen:
PLA (polymelkzuur)
Lanxess AF DP1-1701
9. Optische witmakers
Optische witmakers, ook wel fluorescerende witmakers genoemd, worden vaak gebruikt om uv-licht te absorberen en zichtbaar licht uit te stralen, waardoor kunststofproducten er mooier uitzien. Dit helpt verkleuring te verminderen, vooral bij gerecyclede kunststoffen, waardoor kleuren helderder en levendiger worden.
Veel voorkomende optische witmakers: OB-1, OB, KCB, FP (127), KSN, KB.
10. Additieven die de biologische afbraak ondersteunen
Kunststoffen verteren langzaam, wat milieuproblemen met zich meebrengt. Biologische additieven, zoals Reverte, helpen de afbraak van plastic te versnellen onder invloed van omgevingsinvloeden zoals zuurstof, zonlicht en temperatuur.
Deze additieven helpen bij het omzetten van niet-biologisch afbreekbaar plastic in biologisch afbreekbare materialen, vergelijkbaar met natuurlijke objecten zoals bladeren of planten, en dragen zo bij aan de duurzaamheid van het milieu.
Plaatsingstijd: 27-09-2024
