آیا می‌توان بسته‌بندی‌های قدیمی لوازم آرایشی را بازیافت کرد؟ در این صنعت ۸ میلیارد دلاری که زباله زیادی تولید می‌کند، چه اتفاقی می‌افتد؟

استرالیایی‌ها سالانه میلیاردها دلار برای محصولات زیبایی خرج می‌کنند، اما بیشتر بسته‌بندی‌های باقی‌مانده در نهایت به محل‌های دفن زباله ختم می‌شوند.

تخمین زده می‌شود که سالانه بیش از ۱۰ هزار تن زباله آرایشی در استرالیا به محل دفن زباله‌ها ریخته می‌شود، زیرا محصولات آرایشی معمولاً در کنار جاده بازیافت نمی‌شوند.

زیرا آنها برای جداسازی در تأسیسات معمولی بسیار کوچک هستند و اغلب حاوی مواد پیچیده و مخلوط و محصولات باقیمانده هستند که بازیافت آنها را در کنار شیشه و پلاستیک معمولی دشوار می‌کند.

خب، با لوازم آرایش و عطر قدیمی‌تان چه کار باید بکنید؟

شرکت چه کاری انجام می‌دهد؟

تعداد فزاینده‌ای از برندها و خرده‌فروشان لوازم آرایشی استرالیایی و بین‌المللی اکنون برنامه‌هایی برای پس گرفتن محصولات ارائه می‌دهند که در آن‌ها می‌توانید محصولات زیبایی استفاده‌شده را برای بازیافت به فروشگاه برگردانید.

این محصولات، شامل تیوب‌های کرم پوست، سینی‌های سایه چشم پلاستیکی و فلزی، بطری‌های کرم پودر و عطر، در جریان‌های زباله مختلفی مانند شیشه، فلز، پلاستیک‌های نرم و سخت طبقه‌بندی می‌شوند.

سپس آنها برای پردازش فرستاده می‌شوند تا به محصولات دیگر تبدیل شوند.

نتیجه نهایی زباله‌ها به شرکتی که بازیافت را انجام می‌دهد و جنس بسته‌بندی بستگی دارد.

شرکت بازیافت استرالیایی Close the Loop پلاستیک‌ها را به مواد افزودنی آسفالت برای جاده‌ها تبدیل می‌کند.

برخی از پلاستیک‌های سفت و سخت را می‌توان خرد کرد و به عنوان افزودنی بتن استفاده کرد، در حالی که شیشه را می‌توان خرد کرد و به عنوان جایگزین شن و ماسه برای ساختمان‌ها در صنعت ساخت و ساز استفاده کرد.

شرکت‌های دیگری مانند TerraCycle می‌گویند که زباله‌های پلاستیکی بازیافتی آنها می‌تواند در باغچه‌ها، زمین‌های بازی در فضای باز و حصارکشی استفاده شود.

چه کسی بازیافت را انجام می‌دهد؟

در این مرحله، شرکت‌های خصوصی، نه شوراهای محلی، مسئول بازیافت در صنعت زیبایی و آرایشی هستند.

شرکت «بستن دِ لوپ» اخیراً از یک طرح آزمایشی جمع‌آوری لوازم آرایش با همکاری غول خرده‌فروشی مایر خبر داده است که در آن مصرف‌کنندگان تا اواسط سپتامبر فرصت دارند لوازم آرایش استفاده‌شده خود را به فروشگاه‌های طرف قرارداد برگردانند.

شرکت لوازم آرایشی MAC نیز بخشی از این آزمایش است که به بررسی امکان‌سنجی یک برنامه ملی بازیافت محصولات زیبایی کمک خواهد کرد.

این آزمایش حلقه بسته با کمک هزینه یک میلیون دلاری از دولت فدرال تأمین مالی شد.

سخنگوی وزارت محیط زیست فدرال گفت که این وزارتخانه به این دلیل بودجه این آزمایش را تأمین می‌کند که بازیافت لوازم آرایشی «از طریق فرآیند عادی» دشوار است.

سخنگوی این شرکت گفت: «این پروژه با ایجاد یک شبکه جمع‌آوری یکپارچه که زباله‌های محصولات آرایشی را جمع‌آوری، پردازش و بازیافت می‌کند، یک طرح بازیافت لوازم آرایشی ایجاد خواهد کرد.»

پخش یا مکث، فاصله (space)، M برای بی‌صدا کردن، فلش‌های چپ و راست برای جستجو، فلش‌های بالا و پایین برای تنظیم صدا.

خرده‌فروشان بزرگ لوازم آرایشی مانند مکا، دیوید جونز، جورلیک، اولی، سوکین و شوارتسکف نیز برنامه‌های بازپرداخت را با همکاری شرکت بین‌المللی TerraCycle اجرا می‌کنند.

ژان بیلیارد مدیرعامل TerraCycle استرالیا/نیوزیلند است که اخیراً با شرکت چندملیتی فرانسوی Sephora همکاری کرده است.

او گفت: «ما با برندها و خرده‌فروشانی مانند سفورا برای پرداخت هزینه‌های جمع‌آوری و بازیافت همکاری داریم.»

این یعنی برندها هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند.

او گفت: «ما برای پوشش هزینه‌هایمان به ارزش پلاستیک متکی نیستیم.»

ما از صنایعی که می‌خواهند کار درست را انجام دهند، بودجه دریافت می‌کنیم.

جنی داونز، پژوهشگر موسسه پایداری دانشگاه موناش، گفت که بازیافت لوازم آرایشی هنوز در مراحل اولیه است و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست.

او گفت: «طرح بازیافت [جدید] برای رقابت با حجم عظیم پلاستیکی که در حال حاضر تولید و به بازار عرضه می‌شود، با مشکل مواجه خواهد شد.»

او گفت همچنین این سوال وجود دارد که آیا تقاضای کافی برای محصولات بازیافتی وجود دارد یا خیر، چالشی نه تنها برای صنعت زیبایی، بلکه برای بازیافت در سراسر استرالیا.

چه چیزهایی قابل بازیافت نیستند؟

طرح‌های مختلف، قوانین متفاوتی دارند، بنابراین بهتر است از جایی که بسته‌بندی را برگردانده‌اید، بپرسید که چه چیزهایی می‌توانند همراه داشته باشند.

به طور کلی، برنامه‌های بازیافت می‌توانند چیزهایی مانند کرم دست یا بدن، سایه چشم، خط چشم، ریمل یا هر محصول مراقبت از مو یا پوست دیگری را شامل شوند.

آنها به سختی می‌توانند آئروسل‌ها و لاک‌های ناخن ساخته شده از مواد پیچیده را بپذیرند و همچنین می‌توانند قابل اشتعال باشند.

TerraCycle و برندهای همکارش، اسپری‌ها یا لاک‌های ناخن را قبول نمی‌کنند، زیرا می‌گویند ارسال آنها از طریق پست دشوار است.

TerraCycle همچنین می‌گوید که فقط می‌تواند بسته‌بندی‌های خالی را بازیافت کند.

طرح آزمایشی مایر که با بودجه دولتی و با همکاری شرکت Close The Loop اجرا می‌شود، در حال آزمایش پذیرش محصولاتی مانند آئروسل‌ها و لاک ناخن است تا ببینند آیا می‌توانند راهی برای حمل و نقل و بازیافت ایمن آنها پیدا کنند یا خیر.

این دوره آزمایشی همچنین بسته‌بندی حاوی محصول باقیمانده را نیز می‌پذیرد، اگرچه اکثر برنامه‌های پس گرفتن کالا مستلزم خالی بودن محصول برگشتی هستند.

چگونه می‌توانم بفهمم که آیا یک محصول واقعاً بازیافت شده است؟

این کار دشواری است، اما جنی داونز، محقق، می‌گوید بهتر است به شرکت‌ها اعتماد کنید که کار درست را انجام می‌دهند و عادت کنید محصولاتی را که قبلاً در سطل زباله انداخته‌اید، بازیافت کنید.

او گفت: «قطعاً نوعی شک و تردید و بی‌اعتمادی وجود دارد که ممکن است کسب‌وکارها در حال سبزشویی باشند.»

«من فکر می‌کنم این نوع اطلاعات اعتماد به میزان بازگشت وجه، نتیجه آن و اینکه آیا در داخل کشور اتفاق افتاده یا در خارج از کشور را افزایش می‌دهد.»

خانم داونز گفت، از نظر میزان محصولات بازیافتی یا نوع چیزهایی که به آنها تبدیل می‌شوند، احتمالاً در ابتدا تعداد آنها کم خواهد بود.

او گفت: «اشکالی ندارد چون آنها جدید هستند.»

«اما آنها می‌توانند داستان را تعریف کنند و داده‌ها را منتشر کنند... زیرا اگر آن اطلاعات را به اشتراک نگذارند، اعتماد مشتریان به آنها دشوار است.»

او گفت نکته دیگری که باید در نظر گرفت، روی آوردن به محصولات قابل شارژ مجدد است که در بازار محبوبیت پیدا می‌کنند.

او گفت: «بازیافت قطعاً آخرین خط دفاعی است و از نظر سلسله مراتب، استفاده مجدد و بسته‌بندی‌های قابل پر کردن مجدد نیز خوب است.»